Auto-immuunziekten zijn enkele van de meest complexe en moeilijk te behandelen immuunsysteemgerelateerde aandoeningen. Ze komen voor wanneer het immuunsysteem aanval op gezonde cellen in het lichaam.

Het immuunsysteem is een netwerk van weefsels, organen en cellen. Zijn rol is om het lichaam te verdedigen tegen indringers, tegen infecties en ziekte te beschermen.

Een auto-immuunziekte komt voort uit een fout gemaakt door het immuunsysteem. Het immuunsysteem van het lichaam herkent per ongeluk gezonde cellen als buitenlandse indringers en begint ze aan te vallen. Onderzoek toont aan dat auto-immuunziekten meestal onderliggende genetische, rasse- en geslachtscomponenten hebben.

Auto-immuunafwijkingen zijn moeilijk te diagnosticeren en vaak delen symptomen. In dit artikel schetsen we enkele van de meest voorkomende auto-immuunziekten en hoe ze worden behandeld.

Gemeenschappelijke auto-immuunziekten

De NIH schat dat ongeveer 24 miljoen Amerikanen een auto-immuunziekte hebben.

Volgens de National Institutes of Health (NIH) hebben ongeveer 24 miljoen Amerikanen ten minste één auto-immuunziekte. De NIH bevat slechts 24 ziekten in deze statistiek, dus dit nummer kan een conservatieve schatting zijn.

Hieronder vindt u enkele van de meest voorkomende auto-immuunziekten:

Celiac disease

Ook bekend als glutenintolerantie. Celiac disease is een auto-immuunziekte waarbij de voering van de dunne darm ontstoken wordt na het eten van voedingsmiddelen die het eiwitgluten bevatten; Gluten wordt gevonden in tarwe, rogge en gerst, onder andere voedingsmiddelen.

Symptomen zijn ontsteking en pijn in de buik, borstverbranding, vermoeidheid, gewichtsverlies, braken en diarree.

Reumatoïde artritis (RA)

RA is een van de meest voorkomende langdurige auto-immuunafwijkingen. Het veroorzaakt het immuunsysteem om weefsel aan te vallen, die vaak gewrichten in handen en voeten beïnvloedt. Symptomen zijn pijnlijke zwelling en stijfheid van de gewrichten, vooral in de handen en voeten.

psoriasis

Een auto-immuunafwijking bleek geactiveerd te worden door stress, infecties of omgevingsfactoren. Psoriasis veroorzaakt schalen en droge, jeukende patches op de huid, samen met gewrichtspijn.

Inflammatoire darmziekte (IBD)

IBD is een langdurige ontsteking van de darm en de voering van het maagdarmkanaal. Symptomen zijn maagkrampen, bloating, bloedige diarree, misselijkheid en obstipatie.

Er zijn twee hoofdvormen van IBD - Crohn's ziekte, een chronische ontsteking die overal van de mond tot het einde van de dikke darm en ulceratieve colitis, een langdurige ontsteking van de dikke darm, beïnvloedt.

de ziekte van Addison

Een aandoening die optreedt wanneer de bijnieren niet genoeg cortisol- en aldosteronhormonen produceren. Addison's ziekte leidt tot lage bloeddruk, vermoeidheid, duizeligheid bij staandheid, lage bloedsuiker, vermoeidheid, uitdroging, verlies van eetlust, misselijkheid en huidverduistering.

Type 1 diabetes

Type 1 diabetes wordt ook aangeduid als insulineafhankelijke diabetes mellitus. Deze auto-immuunziekte komt voor wanneer de alvleesklier onvoldoende of geen insuline maakt, wat resulteert in onbeheerde bloedsuiker. Symptomen omvatten veelvuldig urineren, verhoogde dorst, verlies van energie, wazig zicht, honger en misselijkheid.

vitiligo

Een aandoening die wordt gekenmerkt door verlies van huidpigment of het verlies van grote vlekken huidskleur. De verkleuring is vaak meer gemarkeerd bij personen met een donkere huid.

Hashimoto's ziekte

Een aandoening die ontsteking van de schildklier veroorzaakt; Mettertijd leidt het tot onderproductie van schildklierhormoon. Symptomen zijn gewichtstoename, vermoeidheid, depressie, gewrichtsstijfheid en verhoogde gevoeligheid voor kou.

Ziekte van Graves

Deze aandoening heeft ook invloed op de schildklier, maar het veroorzaakt dat de klier teveel schildklierhormoon produceert. Symptomen zijn onder meer gewichtsverlies, angst, wankelende handen, hoge bloeddruk en zweten.

Systemische Lupus Erythematose (SLE, Lupus)

SLE is een waaier van aandoeningen die worden gekenmerkt door ontsteking van de huid, gewrichten en, wanneer ernstig, de inwendige organen. Symptomen zijn spier- en gewrichtspijn, uitslag, vermoeidheid en koorts.

Risicofactoren voor auto-immuunziekten

Auto-immuunziekten kunnen praktisch iedereen beïnvloeden, maar er zijn bepaalde factoren die het risico verhogen. Deze omvatten:

• Genetica: Onderzoek suggereert dat een familiegeschiedenis van auto-immuunziekte een sterke risicofactor is.
• Geslacht: Vrouwen hebben een groter risico op auto-immuunziekte dan mannen. Onderzoekers zijn niet zeker waarom, maar hormonale factoren of het feit dat vrouwen meestal sterker immuunsystemen hebben, kunnen een rol spelen.
• Leeftijd: Auto-immuunafwijkingen komen vaak voor bij jonge volwassenen en bij de middelbare leeftijd.
• Afkomst: Inheemse Amerikanen, Latino en Afro-Amerikanen ontwikkelen over het algemeen auto-immuunziekten tegen een veel hoger percentage dan de Kaukasiërs.
• Infectie: Als een genetisch voorgeschreven individu heeft geleden aan specifieke virale of bacteriële infecties, is er een groter risico dat zij ook in de toekomst een auto-immuunziekte krijgen. Terwijl de reden achter dit risico onduidelijk blijft, gaat onderzoek verder naar de rol van eerdere infecties op risico-immuunsystemen.

Diagnose van auto-immuunziekten

Aangezien veel auto-immuunziekten dezelfde symptomen hebben, is diagnose vaak uitdagend.

Bijvoorbeeld, lupus beïnvloedt de gewrichten op een soortgelijke manier als RA maar is minder geneigd. Lyme ziekte veroorzaakt ook gezamenlijke stijfheid en ontsteking op soortgelijke wijze als RA, maar wordt veroorzaakt door een bosje die de menselijke infecterende bacterie draagt ​​bekend als B. burgdorferi .

IBD heeft soortgelijke symptomen als coeliakie, maar IBD wordt meestal niet veroorzaakt door het eten van voedingsmiddelen die gluten bevatten.

Kutane T-cel lymfoom (CTCL) is een type immuunsysteemkanker. Het wordt veroorzaakt door een mutatie van T-cellen en presenteert symptomen zoals huiduitslag en jeuk. CTCL wordt soms gemist tijdens zijn vroege fasen omdat de symptomen zo vergelijkbaar zijn met eczeem of psoriasis.

Bloedonderzoeken meten de hoeveelheid witte en rode bloedcellen. Deze cellen signaleren of het immuunsysteem iets vecht of niet.

De diagnose van auto-immuunziekten verschilt op basis van de specifieke ziekte. Reumatoïde artritis kan bijvoorbeeld worden gediagnosticeerd na een lichamelijk examen, bloedonderzoek of röntgenfoto. Deze tests kunnen het type artritis bepalen en hoe ernstig het is.

Ziekten kunnen soms jaren duren om te diagnosticeren omdat veel symptomen van auto-immuunafwijkingen andere ziekten nabootsen. Voorwaarden zoals lupus en coeliakie kunnen in hun vroege fasen misdiagnostiseerd worden, omdat hun symptomen zo vergelijkbaar zijn met andere aandoeningen.

De ziekte van Hashimoto en de ziekte van Graves zijn een beetje eenvoudiger om te diagnosticeren, omdat ze gewoonlijk vertrouwen op eenvoudige schildklieronderzoeken om niveaus van schildklierhormoon en andere tests die specifiek zijn voor de schildklier te bepalen.

Een auto-immuunziekte concentreert zich meestal rond het immuunsysteem en de antilichamen die door dit systeem worden geproduceerd. Dientengevolge behelst de diagnose vaak het testen van specifieke auto-antilichamen.

Een volledige bloedtelling kan besteld worden om de hoeveelheid witte en rode bloedcellen te meten. Wanneer het immuunsysteem iets strijdt, verschilt het aantal witte en rode bloedcellen van het normale niveau.

Andere tests kunnen bepalen of er een ongewone ontsteking in het lichaam is. Inflammatie is een symptoom dat vrij algemeen voorkomt bij alle auto-immuunziekten. Deze tests omvatten een C-reactieve proteïne test en een erythrocyt sedimentatie rate test.

Een arts moet onmiddellijk gezien worden zodra de symptomen beginnen. Hoewel symptomen niet altijd veroorzaakt kunnen worden door een auto-immuunziekte, is het het beste om problemen onmiddellijk aan te pakken dan te wachten dat ze erger worden.

Behandeling voor auto-immuunziekte

De behandeling varieert ook afhankelijk van het soort stoornis. Bijvoorbeeld type 1 diabetes staat op insuline therapie. Addison's ziekte vereist steroïdhormoonvervangende therapie (HRT). Celiacziekte wordt verbeterd en onderhouden met een glutenvrij dieet. RA wordt vaak beheerd met fysiotherapie en immunosuppressieve anti-inflammatoire medicijnen.

Alles over de nieuwe Alpine A110 (Video Medische En Professionele 2023).